Inleiding
Seksueel misbruik van kinderen op grote schaal, wordt vaker gemeld dan de meeste mensen lief is. Mensen willen niet dat er zulke afgrijselijke zaken gebeuren. Ze kunnen en willen zich niet voorstellen dat mensen tot het seksueel misbruiken van een kind en er geld aan te verdienen met het verkopen van kinderporno in staat zijn. Volgens sommige wetenschappers is het gegeven dat mensen zich zoiets niet voor kunnen/willen stellen een van de oorzaken van het backlash mechanisme.
Volgens mijn inzichten wordt het bestaan van seksueel misbruik van kinderen op grote schaal mede door de werking van backlash vaak in de hoek van ” fantasie” of bijvoorbeeld ” massahysterie” gezet.
Dat seksueel misbruik van een kind bestaat is volgens mij een groot onrecht. Dat het op grote schaal gebeurt is een groot onrecht aan de vele kinderen die daar slachtoffer van zijn, vind ik. Maar stelt u zich eens voor hoe het moet zijn voor slachtoffers van zo´n onrecht die met hun verhaal naar buiten komen en vervolgens te horen krijgen dat ze een bloeiende fantasie hebben. Hoe is dat voor de ouders van die slachtoffers……en voor de hulpverleners van die kinderen?
De affaire Oude Pekela lijkt in mijn visie erop alle aspecten van een werkelijk gebeurde zedenzaak en de werking van het backlashmechanisme in zich te hebben.
Natuurlijk zijn er meer bedenkelijke gebeurtenissen geweest: Ik noem de Bolderkaraffaire, de Eper incest affaire. Hoe zou het daarin zitten met wel of geen werking van het backlashmechanisme?
Aan het eind va 2010 werd bekend dat er in Amsterdam kinderen seksueel zijn misbruikt. Volgende de berichtgeving lees ik dat het ook hier gaat om misbruik op grote schaal. Er wordt een internationaal netwerk vermoed. Het onderzoek naar de wandaden van de dader en het bestaan van een eventueel internationaal netwerk is in gang gezet. Ik hoop dat een backlash met begrippen als fantasie en massahysterie niet op zullen duiken. Dat er kinderen bloot hebben gestaan aan seksueel misbruik is al erg genoeg. Ze blootstellen aan een massa die over hun nare belevenissen lacht en grappen maakt als zijnde verhalen die voortgesproten zijn uit de rijke fantasie van kinderen enz….maakt het onrecht dat hen is aangedaan vele malen groter.
Er zijn psychologen die zeggen dat kinderen tot 3 jaar met een goede begeleiding later geen last meer zullen hebben van de effecten van seksueel misbruik. Het kan dus weer helemaal goed komen met de kinderen die zoiets naars als seksueel misbruik beleven. Dat is een grote opluchting vind ik, mocht die bevinding waar zijn. Neemt niet weg dat het m.i. om ernstig misbruik gaat waarmee alle medemenselijkheid met voeten wordt getreden. Overigens twijfel ik aan die bevindingen. Ik heb van deskundigen die inzoemen op huiselijk geweld en kindermishandeling, dat er wel degelijk effecten op kunnen treden t.g.v. kindermishandeling. Zij hebben het ook over effecten die niet direct na de mishandeling merkbaar zijn, maar pas op latere leeftijd of in de nabije toekomst van een jong slachtoffer van mishandeling. Veranderingen in het brein t.g.v. mishandeling zouden een oorzaak van de eventuele problemen later kunnen zijn. In hoeverre dit onderzoek zich verhoudt tot seksueel misbruik van kinderen, weet ik niet. Maar aanvullend onderzoek naar eventuele effecten van seksueel misbruik vind ik aan te bevelen.
Dat de kinderen serieus genomen worden, dat de ouders, hulpverleners en andere mensen die zich op een positieve manier inzetten voor de kinderen serieus genomen blijven worden is van groot belang.
Voor meer informatie over backlash effecten verwijs ik naar de website: backlash.
Skepsis of backlash?
Opinie over de zedenzaak in Oude Pekela
Bejamin Rossen, destijds nog doctoraal student aan de Vrije Universiteit van Amsterdam, schreef zijn scriptie en boek over het fenomeen van satanisch ritueel misbruik en noemde het : Zedenangst. De titel geeft inderdaad wel aan hoe de schrijver van dit boek over het het verschijnsel van satanisch ritueel misbruik denkt. De grote lijn in zijn verhaal is zijn opvatting dat de calvinistische en dus preutse Nederlanders te gauw panieken over situaties waarin sprake is van normen overschrijdende seksuele relaties. Het bestaan van satanisch ritueel misbruik wijst hij van de hand. Hij vindt dan dat er sprake is van massahysterie.
Ten behoeve van zijn scriptie/boek Zedenangst, neemt Rossen de gebeurtenissen omtrent dit fenomeen in 1986 en 1987 in Oude Pekela als analyseobject. De gemeente Pekela en haar inwoners beschrijft hij, extreem en ten onrechte vind ik, vanuit een uiterst negatief perspectief: Volgens Rossen zou Pekela door het ineenstorten van de kartonindustrie een negatieve subcultuur hebben ontwikkeld, gekenmerkt door hulpeloosheid en passiviteit. Statistieken waarin het destijds hoge percentage werkloosheid vermeld werden, lijkt Rossen op te voeren als bewijslast voor zijn opvatting over de attitude van de Pekelders.
Pekelders zouden zich door het leven bedonderd voelen. Volgens de informatie van deze auteur over Pekela en haar inwoners, zijn alle ingrediënten voor het ontstaan van massahysterie aanwezig.
Vervolgens legt Rossen zijn visie op de gebeurtenissen in Pekela uit. Hij beschrijft het gehele proces in de vorm van het proces waardoor massahysterie kan ontstaan. Zijn conclusie is dan ook dat er in Pekela geen sprake is van seksueel misbruik op grote schaal en dat er sprake is van massahysterie. Zijn boek krijgt als omslag een in de mist gehuld Oude Pekela waarmee Rossen zijn verhaal lijkt te willen ondersteunen.
De beschrijving die Rossen van Pekela geeft, klopt niet met mijn visie op dit prachtige dorp met haar, niet minder dan in de rest van Nederland, overwegend weldenkende bevolking.
Een andere en vooral positieve blik op Oude Pekela: (Link voor een positieve blik ook eens naar: Video over Oude Pekela):
Wanneer u Pekela nadert ziet u allereerst de kerktorens, de watertoren en nog enkele fabriekspijpen van weleer de skyline vormen. Bossen en uitgestrekte landerijen geven dan in het hart van degene die aan komt rijden alvast de rust waarvoor velen hier met plezier wonen.
Eenmaal in het centrum van het dorp ontmoet je de geest van “voorwaarts en niet vergeten, die het dorp en haar bevolking zo kenmerkt. U rijdt langs het kronkelende oeroude gekanaliseerde riviertje Pekelder Aa naar het centrum van het dorp. Een prachtige ervaring. Het gekanaliseerde riviertje werd vroeger gebruikt door de bloeiende scheepvaart destijds. Nadat de scheepvaart zijn bloeitijd had gehad, werd het riviertje als afvoerweg gebruikt door de nieuwe bron van inkomsten: de kartonindustrie.
Op een gegeven moment hadden velen last van de vervuiling van het eens zo mooie kanaaltje. Besloten werd het riviertje niet te dempen maar juist in ere te houden en het water te zuiveren. Zo komt het, dat u rijdend over het kronkelende weggetje langs het gekanaliseerde riviertje, allerlei bootjes in het water ziet, variërend van spelevarende kinderen in rubberen bootjes tot surfplanken, toerbootjes en heuse mooie jachten. In de haven van Pekela is het zomers een drukte van jewelste. Het karakteristieke Groningse veenkoloniale dorp trekt zomers aardig wat vakantiegangers. Natuurlijk kunt u ook hier de Hollandse klompjes kopen en staat er middenin het dorp een prachtig gerestaureerde molen waarvan de wieken tot ver in de omtrek te zien zijn. De woonwijken aan de verschillende waterpartijen, aansluitend op de Pekelder Aa, maken het woongenot in Pekela compleet.
De kartonindustrie heeft zijn beste tijd gehad, maar evenals na het instorten van de scheepvaart ooit, heeft Pekela en haar bevolking wederom nieuwe invulling gegeven aan bestaande zaken: In de fabrieken van weleer huizen nieuwe en bijzondere industrieën. In een van de fabrieken staat een oude stoom machine, die in ere zal worden hersteld. De Pekelders zijn zich bewust van de rijke historie van de kartonindustrie. Ze zijn begonnen aan het tentoonstellen van die rijke historie. Toeristen die houden van prachtige vergezichten, kronkelende vaarkanalen en riviertjes, rijke historie en gezellige dorpskernen, komen een kijkje nemen.
Er zijn enkele nieuwe industrieterreinen waar u ondernemend Pekela op z’n best kunt waarnemen. Verder is Pekela beetje bij beetje groeiende naar het karakter van een forensendorp. Velen hebben hun baan in omliggende steden zoals Groningen, Assen, Emmen als ook Veendam en Winschoten.
De bevolking is volgens mij, anders dan Rossen beschrijft, juist veerkrachtig….juist in moeilijke tijden altijd volhardend en zonder flauwekul op weg naar betere tijden.
De nuchterheid, volhardendheid en veerkracht van dit dorp alsmede haar bewoners zorgen voor een overwegend gezond klimaat. Natuurlijk, ook in Pekela is er weleens iets wat eens wat minder gaat. Het is echter een valse voorstelling van zaken, vind ik, om op de haperingen in een dorp of stad de loep te leggen zonder de nuance van het geheel erin op te nemen voor een eindoordeel. Wat zou er met Amsterdam gebeuren als we die stad alleen van de ietwat mindere kant en dan ook nog uit het verband en met een vergrootglas zouden belichten?
Precies….
Ik vind dat Rossen op zijn zachtst gezegd geen evenwichtig beeld van Pekela en de Pekelders heeft geschetst. Statistieken die hij heeft gebruikt zeggen wel iets over de economische situatie, maar vormen geen vanzelfsprekende statistiek over de attitude van een bevolking. Hierin heeft Rossen mijns inziens o.b.v. economische statistieken teveel zijn persoonlijke vermoeden over de attitude van de Pekelders ingevuld.
Ook vind ik dat zijn verhaal de gemeente Pekela en haar inwoners geen recht doet. De rest van zijn verhaal over de gebeurtenissen en de impact die deze hadden is volgens mijn visie erop eveneens onevenwichtig.
De slachtoffers, de ouders van de slachtoffers, de bevolking, de leerkrachten, de artsen e.d. waar Rossen het over heeft, leden volgens mij geen van allen aan massahysterie. Veeleer hadden ze, vind ik, de moed om het gebeuren naar buiten te brengen en om niet zondermeer te buigen voor reacties zoals die van Benjamin Rossen en de vereniging Skepsis.
Ik ben van mening dat, mede door de oprechte inborst van de Pekelders, de zedenkwestie niet zondermeer onder de tafel kon worden geschoven.
Dat slachtoffers, ouders van slachtoffers en anderen uiteindelijk de mond niet langer open deden over de situatie, heeft volgens mij meer te maken met het feit dat de druk op hen, vanuit de media, allerlei veroordelende publicaties e.d., te groot werd…dan dat er in Pekela sprake zou zijn geweest van massahysterie en dat er eigenlijk helemaal niks gebeurd zou zijn.
Op het boek Zedenangst van Benjamin Rossen kwam veel heftige kritiek. Professor Karel Pyck uit zijn kritiek op Rossen in het boek van E. B Myers: “The backlash: ChildProtection under Fire”. De conclusie van professor Pyck in dit boek over Zedenangst van Rossen was:” dat Rossen’s boek niet meer is dan een boos schotschrift dat bevooroordeeld, slecht gedocumenteerd en onmogelijk te bewijzen is en dat Rossen Oude Pekela massahysterie toeschrijft terwijl Rossen daarin allesbehalve objectief lijkt.
Naast Benjamin Rossen zien we nog enkele wetenschappers die de gebeurtenissen in Oude Pekela onterecht ridiculiseren of onterecht tot voorbeeld van massahysterie maken. Ook enkele leden van de vereniging Skepsis stonden destijds, volgens mij, vooraan in de media om namens Skepsis, naast het verwijt van massahysterie aan de Pekelders en de slachtoffertjes van seksueel misbruik, ook nog te suggereren dat de mensen die een rol speelden in het aan de oppervlakte brengen van ondergrondse praktijken tegen de jonge slachtoffertjes, onbekwaam zouden zijn. Voor nog meer over mijn visie daarop: Overdosis Skepsis.
Voor meer info zie bijvoorbeeld ook:
- Backlash
- Sektehulp.
- Kinderporno
- Zedenzaak Amsterdam
- Groot kinderporno netwerk ontmaskerd. kritiek op mogelijkheden in Nederland om daders te kunnen arresteren:
- Pedofilie vroeger en nu Nelleke Noordervliet over Een Groot Uur U van Koos Postema uit 1978 over pedoflie VPRO/Geschiedenis 24 – Geschiedenisgasten, 23 augustus 2010. De beschouwing van NellekeNoordervliet betreft o.a. het interview van Koos Postema met Brongersma over pedofilie.
- Skepsis of backlash, een artikel van Sjoukje Drenth Bruintjes over haar visie op de zedenzaak in Oude Pekela in 1987.
- Het boek: ”Terug naar Oude Pekela”, door Margalith Kleijwegt (Balans), nov. 2011. Margalith Kleijwegt is een journaliste van Vrij Nederland, die met haar “out of the box” artikel over de zedenzaak van Oude Pekela destijds indruk heeft achtergelaten.
