Zedenzaak Amsterdam

Inleiding

Seksueel misbruik van kinderen op grote schaal, wordt vaker gemeld dan de meeste mensen lief is. Mensen willen niet dat er zulke afgrijselijke zaken gebeuren. Ze kunnen en willen zich niet voorstellen dat mensen tot het seksueel misbruiken van een kind en er geld aan te verdienen met het verkopen van kinderporno in staat zijn. Volgens sommige wetenschappers is het gegeven dat mensen zich zoiets niet voor kunnen/willen stellen een van de oorzaken van het backlash mechanisme.

Volgens mijn inzichten wordt het bestaan van seksueel misbruik van kinderen op grote schaal mede door de werking van backlash vaak in de hoek van ” fantasie” of bijvoorbeeld ” massahysterie” gezet.

Dat seksueel misbruik van een kind bestaat is volgens mij een groot onrecht. Dat het op grote schaal gebeurt is een groot onrecht aan de vele kinderen die daar slachtoffer van zijn, vind ik. Maar stelt u zich eens voor hoe het moet zijn voor slachtoffers van zo´n onrecht die met hun verhaal naar buiten komen en vervolgens te horen krijgen dat ze een bloeiende fantasie hebben. Hoe is dat voor de ouders van die slachtoffers……en voor de hulpverleners van die kinderen?

De affaire Oude Pekela lijkt in mijn visie erop alle aspecten van een werkelijk gebeurde zedenzaak en de werking van het backlashmechanisme in zich te hebben.

Natuurlijk zijn er meer bedenkelijke gebeurtenissen geweest: Ik noem de Bolderkaraffaire, de Eper incest affaire. Hoe zou het daarin zitten met wel of geen werking van het backlashmechanisme?

Aan het eind va 2010 werd bekend dat er in Amsterdam kinderen seksueel zijn misbruikt. Volgende de berichtgeving lees ik dat het ook hier gaat om misbruik op grote schaal. Er wordt een internationaal netwerk vermoed. Het onderzoek naar de wandaden van de dader en het bestaan van een eventueel internationaal netwerk is in gang gezet. Ik hoop dat een backlash met begrippen als fantasie en massahysterie niet op zullen duiken. Dat er kinderen bloot hebben gestaan aan seksueel misbruik is al erg genoeg. Ze blootstellen aan een massa die over hun nare belevenissen lacht en grappen maakt als zijnde verhalen die voortgesproten zijn uit de rijke fantasie van kinderen enz….maakt het onrecht dat hen is aangedaan vele malen groter.

Er zijn psychologen die zeggen dat kinderen tot 3 jaar met een goede begeleiding later geen last meer zullen hebben van de effecten van seksueel misbruik. Het kan dus weer helemaal goed komen met de kinderen die zoiets naars als seksueel misbruik beleven. Dat zou een opluchting zijn. maar ik denk dat het misbruik wel effecten op de hele jonge kinderen kan hebben. In gevallen van huiselijk geweld en kindermishandeling, hebben specialisten op dat terrein het over veranderingen in de hersenen door geweld en mishandeling bij jonge kinderen. Het zou volgens deze deskundigen zo zijn, dat effecten van mishandeling dan niet direct merkbaar zijn, maar wel op latere leeftijd of in de nabije toekomst van een mishandeld kind. Hoe zich deze bevindngen verhouden tot hele jonge slachtoffertjes van seksueel misbruik, weet ik niet. Meer onderzoek naar eventuele gevolgen van seksueel misbruik van zeer jonge kinderen is volgens mijn inzichten aan te bevelen.

Dat de kinderen serieus genomen worden, dat de ouders, hulpverleners en andere mensen die zich op een positieve manier inzetten voor de kinderen serieus genomen blijven worden is van groot belang.

Voor meer informatie over backlash effecten verwijs ik naar de website: backlash.

Zedenzaak in Amsterdam

Toen ik de eerste tv beelden zag over de vermoede zedenzaak in Amsterdam, was ik geschokt. Net als vele andere Nederlanders. Ik zag de schokgolf van media aandacht, geschrokken gezichten, deskundigen die zich buigen over de effecten van seksueel misbruik en de drijfveren van een mogelijke dader. De burgemeester die zijn best deed om inhoud te geven aan het gebeuren op een wijze waarmee hij probeerde recht te doen aan de gevoelens van de ouders van de kinderen die slachtoffer leken, de media aandacht en het toehorende publiek in heel Nederland.

Op tv hoor ik een journalist, in samenhang met de gebeurtenissen in Amsterdam, de gebeurtenissen in Oude Pekela bestempelen als zedenzaak…..niet de “clownsaffaire” met als luchtje daaraan: “massahysterie”, maar “zedenzaak” met een meer serieuze klank.

Hieronder een greep uit de verschillende publicaties over de ontwikkelingen omtrent de zedenzaak in Amsterdam:

Voor meer info zie bijvoorbeeld ook:

  • Backlash
  • Sektehulp.
  • Kinderporno
  • Zedenzaak Oude Pekela
  • Groot kinderporno netwerk ontmaskerd. Kritiek op mogelijkheden in Nederland om daders te kunnen arresteren:
  • Pedofilie vroeger en nu Nelleke Noordervliet over Een Groot Uur U van Koos Postema uit 1978 over pedoflie VPRO/Geschiedenis 24 – Geschiedenisgasten, 23 augustus 2010. De beschouwing van Nelleke Noordervliet betreft o.a. het interview van Koos Postema met Brongersma over pedofilie.
  • Skepsis of backlash, een artikel van Sjoukje Drenth Bruintjes over haar visie op de zedenzaak in Oude Pekela in 1987
  • Het boek: ”Terug naar Oude Pekela”, door Margalith Kleijwegt (Balans), nov. 2011.

Margalith Kleijwegt is een journaliste van Vrij Nederland, die met haar “out of the box” artikel over de zedenzaak van Oude Pekela destijds indruk heeft achtergelaten. In ieder geval ook op mijn moeder. Zij las wekelijks Vrij Nederland. Toen het bewuste artikel vanMargalith Kleijwegt verscheen, kwam het onder de aandacht va mijn moeder. Tegen mij zei ze er niet veel over, behalve dan dat ik het ooit maar eens moest lezen.

We hebben het er niet meer over gehad. Andere gebeurtenissen hadden destijds prioriteit: Mijn moeder was in die periode ernstig ziek: longkanker. In 1991 is mijn moeder gestorven aan deze slopende ziekte. Ik was gedurende het ziekteproces van mijn mam hoog zwanger. Mijn dochter is 5 weken na de dood van mijn moeder geboren. Toen mijn dochter bijna 2 jaar was, stierf ook mijn vader aan kanker. Het ouderlijk huis van mijn zus en ik kende toen zijn einde. We hebben het huis verkocht. Toen we het leeg moesten halen, vond ik op mijn oude ” atheneumtijd-studiebureautje”, een open geslagen krant. Het was de Vrij Nederland….met het artikel van Margalith Kleijwegt. Mijn moeder had de krant van toen, opengeslagen bij het artikel over de Pekela affaire, op mijn bureau gelegd . Mijn vader had het zo laten liggen. Het was het eerste wat ik zag, toen ik mijn oude studiekamer van lang geleden binnen stapte. Het voornemen om het kamertje die dag leeg te halen, verdween in mijn gedachten op de achtergrond. Ik nam plaats achter mijn bureau en las het artikel. Die dag heb ik de kamer niet meer leeggehaald.

Het artikel en mijn belevingen van enkele gebeurtenissen bleven in mijn gedachten. Het geheel had invloed op de wijze waarop ik naar de zedenzaak Oude Pekela keek en ook nu nog kijk.

Inmiddels zijn er vele jaren verstreken. Er is vanalles gebeurd. Daarover kunt u op mijn website veel lezen, vooral via sektehulp.nl.  Uiteindelijk voelde ik me een buitenstaander van een gesloten overkomend systeem, dat destructieve controletechnieken leek te gebruiken in een poging om mij de mond te snoeren.

Ik mocht niet serieus genomen worden met mijn waarneming van een onwerkelijke overkomende werkelijkheid, die een tipje van de sluier van de zedenzaak van Oude Pekela leek op te laten waaien. Zo kwam en komt het op me over.

Ik heb er 2 dichtbundeltjes over geschreven en uitgegeven: Waves en Een knuffel voor jou.

Voor meer over mijn ervaringen met de mogelijke impact van destructieve controletechnieken, verwijs ik jullie graag naar www.sektehulp.nl

Ik heb het boekje ” Terug naar Oude Pekela” gelezen. Natuurlijk ben ik me ervan bewust dat ik las over Margalith´s perceptie van de gebeurtenissen in Oude Pekela. Ze bereikt, vind ik,  met haar boekje de erkenning die de slachtoffers van toen verdienen. Het is duidelijk: Geen massahysterie in Oude Pekela. Ze geeft in haar boek, volgens mijn inzichten, ook aan dat sommige wetenschappers en “skeptici” de werkelijkheid overschreeuwden met hun hoon, ongeloof en dat deze mensen de bevolking van Pekela onterecht van massahysterie beschuldig(d)en. Ze beschrijft het bijna zoals ik het schrijf in mijn artikel ” Skepsis of backlash” Goed dat ook zij dit schrijft. In een interview op BNR radio hoor ik haar aan het eind een interessante tip geven over een film, waarin het misbruik van kinderen door een man een vraag blijft. De zoon van deze man laat met stukjes film momenten uit hun leven zien. De vraag blijft: “Heeft hij het wel of niet gedaan”. Boeiend gegeven.

Mevrouw Kleijwegt´s artikel in de Vrij Nederland was destijds scherp en kritisch. Haar boek is meer beschrijvend en laat een aantal zaken open. Zo bekijk ik het.

Volgens mij ligt de werkelijkheid van de zedenzaak Oude Pekela in de herinneringen en percepties van veel verschillende mensen. En al die mensen hebben een andere invalshoek, perceptie. De percepties los van elkaar bieden geen volledig beeld. Net als de stukjes van een puzzel nog geen heel beeld van de puzzel geven. Als we al die verschillende percepties eens op een hoop zouden gooien….dan zou volgens mij de zedenzaak Oude Pekela geen mysterie blijven.

Interview met Margalith Kleijwegt op radio 1 :  Interview met Margalith Kleijwegt over haar boek op radio BNR

In Vrij Nederland verschijnt een week n.a.v. de uitgave van het boekje Terug naar Oude Pekela een uitgebreid artikel. Het accent ligt in deze krant op de inzet van psychiater G. Mik, die na zijn onderzoek destijds achter de opvatting dat er kinderen misbruikt zijn is gaan staan. De kinderen van Mik vertellen dat hun vader min of meer ” aan de kindermisbruik affaire Oude Pekela is gestorven: Hij werd door zijn opvatting dat er iets met de kinderen gebeurd moet zijn, teveel en te diep door het slijk gehaald. Ook door mensen waarvan hij dat niet had verwacht. Dat lijkt hem teveel te zijn geworden, zo begrijp ik uit het verhaal in de Vrij Nederland.

Het interview in de Vrij Nederland is door Rene Beishuizen nogeens weergegeven in het Dagblad van het Noorden, zo las ik op 24 november 2011. Hier lijkt het interview meer het accent van de radio interviews te hebben. In beide artikelen komt Margalith´s opvatting nadrukkelijk naar voren: dat in Oude Pekela destijds wel iets gebeurd moet zijn en dat Pekelders overwegend nuchtere mensen zijn die niet aan massahysterie lijden. Voor het artikel in het Dagblad van het Noorden, verwijs ik jullie graag naar:

“Oude Pekela is nooit uit mijn hart geweest”

* Ik heb voor mijn verhaal en opvatting over de zedenzaak in Pekela gebruik gemaakt van mijn eigen ervaringen als inwoner van Oude Pekela, als lerares lichamelijke opvoeding en sportlerares in dit dorp destijds. Ook mijn contacten met de mensen die hetzij als ouder, hulpverlener of slachtoffer betrokken waren bij de affaire spelen een belangrijke rol naast de bestudering van allerlei internationale literatuur m.b.t. deze onderwerpen.

Noemen wil ik de volgende 2 artikelen:

  • Experiences with ritualist child sexual abuse: a case study from the Netherlands
  • Effects of ritual abuse: The results of three surveys in the Netherlands.

van Fred Jonker en Ietje Jonker-Bakker.

Daarnaast verwijs ik u graag naar een artkel in dagblad Trouw over prof. Karel Pyck: De zedenzaak in Oude Pekela was geen massahysterie en mijn visie: Skepsis of backlash!

Tegenwoordig ben ik hulpverlener met een zelfstandige praktijk: Creative Counseling. Ik ben counselor/coach, exitcounselor, spreker en sportconsultant van beroep. Als exitcounselor ben ik gespecialiseerd in de begeleiding van slachtoffers van hersenspoelen, zoals bijvoorbeeld slachtoffers van loverboys en sektes. Ook geef ik voorlichting omtrent dit fenomeen aan scholieren, studenten, hulpverleners e.a. Meer over mijn praktijk, visie en werk kunt u vinden op:

According to my perception

Sjoukje Drenth Bruintjes.

Op 4 februari 2012   /   Controletechnieken in de samenleving?