Ik luister graag naar fluisterende akkoorden. Ze spelen pianissimo die aardige woorden uit een speciaal boek.
Illustratie van de mogelijke impact van destructieve controletechnieken in de gezondheidszorg.
[quote align=’left’]” Vanuit de wereld waarin ik nu zit, moet ik jou kwetsen en dat wil ik niet”, zei mijn huisarts die tegelijkertijd mijn kameraadje was.
M.b.v. de beschrijving van een situatie in de zorg, waarin ik in een ver verleden tot mijn grote schrik belandde, probeer ik de mogelijke gevaren van de impact van destructieve controle in het algemeen en in de gezondheidszorg in het bijzonder te illustreren.
De gebeurtenis heeft vele jaren geleden plaatsgevonden. Voor mij was het de meest belangrijke reden om mij te verdiepen in destructieve controletechnieken en wat ze met mensen in allerlei posities in onze samenleving kunnen doen.
Ik heb gezien wat de impact van brainwash kan zijn in de zorg. Ik heb het niet alleen gezien, maar werd ook slachtoffer van dat gebeuren. Niet omdat ik zelf onder invloed van destructieve controle stond, maar omdat een arts onder invloed van destructieve controle stond. Ik heb kunnen aanschouwen hoe een goede medemenselijke en zeker ook professioneel ethisch handelende arts met eigen vrije wil, zodanig onder negatieve druk van een destructieve controle van een nare groepsstructuur kwam te staan dat het zelfbeschikkingsrecht, de eigen vrije wil, medemenselijkheid en ook het professionele ethisch handelen van betreffende arts ernstig werden ondermijnd. Het feit dat er naast een professionele relatie ook een vriendschappelijke relatie bestond tussen de arts en mij alsmede mijn gezin, maakte alles extra verdrietig en ingewikkeld.
Mijn gezin heeft vele jaren onder de situatie geleden. Ons onvoorwaardelijke geloof in ethiek binnen de gezondheidszorg was na dit gebeuren voorgoed van de baan. Onze vriendschap is in al het psychische geweld, alle dreiging, nooit verdronken. De vriendschap heeft stand gehouden, maar helaas hebben we machteloos toekijkend gezien hoe verschrikkelijk vernietigend de invloed van hersenspoelen en de druk van een nare sektarisch getinte structuur op mensen kan zijn…..hoe verschrikkelijk vernietigend het op ons kameraadje in de zorg heeft kunnen zijn. We hopen iedere dag dat ons kameraadje in “Verweggistan” op een dag toch nog wakker wordt.
Indien u meer info wenst:
- In de dichtbundel : “Waves” kunt u middels een dichterlijke weergave kennis nemen van de mogelijke impact van destructieve controletechnieken in zo’n situatie. Ook kunt u in Een knuffel voor jou lezen hoe het besef groeide dat een vriendschap meer en meer ging lijden onder het juk van een destructief systeem van mensen.
- Middels “Oorsprong Praktijk” kunt u middels een videoregistratie in WVM-format kennis nemen van mijn beleving van de impact van destructieve controletechnieken en machtsmisbruik in de zorg.
Medisch dossier
De bewaarde brief en mijn eerste confrontatie met de inhoud van mijn medisch dossier laten nadrukkelijker dan ooit het verschil tussen mijn bedoelingen en invalshoeken en de bedoelingen en invalshoeken van de mensen tot wie ik me richtte/richt zien, vind ik.
Het heeft me diep geschokt, dat klaarblijkelijk doelbewust handelen ten grondslag heeft gelegen aan de pogingen om mij onterecht een ziekte in mijn persoonlijkheid en motivaties voor handelen aan te praten.
Ik denk er zo over, omdat de tegenover mij gedane uitspraken:
- waarover ik me al jarenlang druk zat te maken,
- die meer en meer door de onwil van de arts om erover te communiceren leidden tot een voor mij onmogelijke en onhandelbare situatie
- die me vanwege de onjuistheid kwetsten en die behalve een oordeel ook een veroordeling betekenden
- die een onterecht oordeel en onjuiste diagnose vormden over mijn geestelijke conditie waarmee ik een verkeerde bocht in de gezondheidszorg in zou worden gestuurd
- die een van ergste nachtmerries die mensen zich voor kunnen stellen werkelijkheid dreigden te laten worden n.l.: onterecht in het verkeerde circuit van de gezondheidszorg belanden…helemaal niet in mijn medisch dossier terug te vinden waren. M.a.w.: de uitspraken waarmee de gezondheid van mijn persoonlijkheid en een gezonde emotionele basis in twijfel werden getrokken en zelfs ontkend werden en waarover ik me al jaren druk zat te maken….waren nooit serieus bedoeld.
Al die jaren was(is nog steeds)mijn doel: de kwestie in normaler vaarwater te loodsen. De mensen tot wie ik mij richtte en richt, willen( volgens mij in opdracht van de macht waaraan ze zich onder druk conformeren) klaarblijkelijk geen normaler vaarwater, zo komt het over.
De deceptie n.a.v. het lezen van mijn medisch dossier was enorm….misschien nog wel groter dan de deceptie na de ontluisterende gewaarwording vele jaren eerder van de gedrags-en persoonlijkheidsveranderingen van de mensen die me zo dierbaar waren en waarin ik een onvoorwaardelijk vertrouwen had: Ik doel op de veranderingen
- in houding en optreden,
- in spreken over mensen,
- in spreken over de wereld,
- in opvattingen,
- in de omgang met mensen,
- in de wijze van bejegenen in vriendschappen….enz….
- in de bejegeining van mij en mijn gezin
- integrititeit
- etc.
De teleurstelling en verbijstering over de veranderingen bij deze mensen was al zo groot. Ik was er ziek van geweest….ziek van de druk van die nare beledigende en soms intimiderende uitspraken. Bronchitis en longontstekingen volgden elkaar op en hadden een desastreuze impact op mijn gezondheid gehad. Ik was ongelooflijk geschrokken van het bestaan van een macht die dat nare gedoe zonder ook maar enige weerstand kon ondernemen……
Jarenlang uitgaand van redelijkheid en medemenselijkheid had ik, zonder ook maar enig succes, toch allerlei pogingen ondernomen om tot een betere verstandhouding te komen…Ik had veel..teveel van mijn energie verbruikt voor het schrijven van vriendelijkheden, beroepen op gezond verstand…. en/of creëren van situaties…Ik was er na al die jaren dood en doodop van geworden…..
En dan blijkt uiteindelijk, nadat ik eerst al mijn moed had verzameld om mijn dossier in te kunnen duiken, over al die oordelen, uitspraken…veroordelingen…over alles waar ik zo kapot van was geweest….met geen woord gerept te worden… Nou…Mijn rikketik heeft het daar heel erg moeilijk mee gehad.
De vraag die over blijft? Precies: Waarom wilde “de machtstructuur” nooit spreken en waarom verbood men/frustreerde men het vriendschappelijke contact? Volgens mij is de “macht doodsbenauwd dat normaler vaarwater betekent dat alle wat onder dekmantel wordt gehouden boven water zal komen drijven. Dat is wat ik ervan denk.
Mijn zorg blijft meer dan ooit uitgaan naar het mensje achter de maan en alles wat bij haar hoort. Immers als mijn welbekende en nooit ontkende visie klopt, is die machtstructuur een gevaar. Een gevaar voor mijn kameraadje, de maan. Een gevaar voor de samenleving. Dat is wat ik vind.
Perceptieverschillen kunnen er altijd zijn in elke situatie en overal over. Wanneer er niet meer gesproken wordt over die verschillen ontstaan er problemen…..ernstige problemen…zeker wanneer daardoor iemand slachtoffer van machtsmisbruik wordt.
Voor meer info over de visie die ik hanteer, klik eens hier: www.sektehulp.nl
Sjoukje Drenth Bruintjes, counselor / coach, exitcounselor, sportconsultant en spreker.
Een bewaarde brief.
Op deze pagina heb ik een deel van een bewaard exemplaar afgedrukt van een van de brieven waarmee ik pogingen ondernam om een vastzittende steeds naarder wordende situatie weer los te maken en in beter vaarwater te krijgen.
Op mijn brieven kreeg ik sinds het begin van het frustreren van het contact tussen de maan en mijn persoon, nooit meer een openlijke reactie. Ook op deze niet. Wel ontmoette ik na deze brief de maan, die de auto voor mijn auto parkeerde op een parkeerplaats, uitstapte en op mijn “hallo”niet reageerde. Erger: De maan liep om me heen, maar leek me niet te zien of te horen. Met grote passen stapte de maan daarna verder. Ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat ik bijna in “zombies’ zou gaan geloven. Enkele weken later was er weer af en toe een blik van herkenning en hier en daar een groet. Samen met de sterrencommunicatie( niet gemakkelijk hard te maken wijze van communiceren en erg onduidelijk), concludeerde ik destijds dat het “zombie-achtige” voorbijwandelen niet normaal was geweest.
Het groeten enzo wordt sinds een half jaar ongeveer nog strenger aan banden gelegd. De maan mag me niet eens zien, laat staan een woord met me wisselen op een wijze waarin wederzijds respect en gelijkwaardigheid te herkennen zijn. De wijze waarop het contact tussen de maan en mij gefrustreerd wordt is zo extreem en zo idioot dat het bijna niet te geloven is….was.
Afijn, deze brief is lang geleden met de beste bedoelingen geschreven. Begrijp dat ik de 4 jaren daarvoor ook al vele pogingen had ondernomen om tot een normale communicatie te komen. Het geduld wat ik al die jaren had betracht, raakte eerlijk gezegd wel een beetje op. Zeker het geduld met degenen die maar niet ophielden met het verkondigen van een onjuist beeld van mijn persoonlijkheid en motivaties voor handelen bij derden, hetgeen mij en mijn gezin enorm heeft geschaad.
Overbodig te schrijven denk ik, dat ik deze brief en de brief die is teruggestuurd, nooit op het net had gezet wanneer er eerder een normaal gesprek plaats had kunnen vinden. Ik heb meer dan 5 jaar geduld betracht met de mensen die me zo onheus bejegenen. Dat deed ik omdat ze me dierbaar waren en ik alles vanuit de vriendschappelijk sfeer wilde proberen. De vriendschap voor de maan bestaat nog steeds, maar de situatie dwingt me om deze stap te nemen. Natuurlijk is mijn deur nu nog wel open voor een maan die op basis van wederzijds respect en gelijkwaardigheid alsnog de situatie in beter vaarwater wil brengen.
Eenzijdige mededelingen waarin ik weer van alles naar mijn hoofd krijg en vervolgens niets terug mag zeggen, zijn hier niet welkom en worden door mij en mijn co.’s niet serieus genomen. Laat dat duidelijk zijn. Immers, in onze welbekende en nooit ontkende perceptie is het zo, dat eenzijdige mededelingen hoogstwaarschijnlijk niet van de maan zelf maar van de macht binnen de groepsstructuur komen. Isolatie van hun dissonante groepslid: de maan, is volgens de perceptie die wij hier hanteren een belangrijk doel van de macht in de structuur waarin ze bivakkeert. Zie www.sektehulp.nl .
Het is een brief aan een mens waarmee een goede vriendschap was ontstaan en die tegelijkertijd een professionele rol t.o.v. mij had. Die situatie was vele jaren nooit een probleem geweest. De maan had professionele integriteit en medemenselijkheid alsmede de zorg voor mijn persoontje juist heel hoog in het vaandel staan. Mijn begrip voor de verschillende rollen die de maan tegenover mij altijd al had, was zeker ook geen overbodige eigenschap in de situatie. Het was iets moois. Niks verkeerds aan.
Pas toen een macht groter dan de maan het stuur had overgenomen, het stuur van het leven en de wil van de maan,, werd deze situatie een probleem….extra, omdat de bijzondere situatie ook nogeens werd misbruikt door de macht in de structuur waarin de maan was beland.
Ingewikkeld? Ja…vertel mij wat…
Nou, hier komt ie dan:
“Doe maar een tijdje alsof ik niet besta. Vanuit de wereld waarin ik nu zit, moet ik jou kwetsen”, zei de maan die mijn kameraadje was/is en tegelijkertijd een professionele rol in de zorg t.o.v. mij had
Ik deed niet alsof ze niet bestond. Natuurlijk niet!
En nu besta ik niet.
Ik doof?
Jij luistert niet!
Ik blind?
Jij ziet mij niet!
Lieve maan,
Och, och, wat is het toch naar dat een openlijk contact op basis van gelijkwaardigheid en wederzijds respect tussen jou en mij al meer dan 4 jaar onmogelijk is. Negatieve uitlatingen over en tegen mij blijven onbesproken. Zo ook de intense beledigingen van mijn uiterlijk en innerlijk. Dat is niet goed. Voor niemand is zo’n toestand goed. De wereld is maar klein hoor. Mensen kom je altijd weer tegen. Bergen kun je misschien wel zonder problemen achter je laten, ook al schop je er duizend keer tegenaan. Mensen daarentegen gaan zich, vroeg of laat, roeren en verzetten tegen het getrap tegen hun persoonlijkheid.
Ik ook. Niet over 1 nacht ijs….nee, dat niet. Niet woedend en stampvoetend…nee, mijn reacties op onrechtvaardig en inhumaan getrap zijn vrijwel altijd gebaseerd op een emotie die de woede voorbij is. Het gaat er wat mij betreft altijd om, om situaties in normaal vaarwater te krijgen. Ook de situatie met jou en jullie zou ik zo graag in een normaler vaarwater zien. Maar dat blijkt geen peulenschilletje te zijn. Twee jaar geleden kwam een zoveelste poging tot een gesprek mij te staan op het onmiddellijke daadwerkelijke verlies van jou in je professionele rol t.o.v. mij en mijn gezin te staan. En dat terwijl ik voor mijzelf en mijn gezin die dag wanhopig contact met je probeerde te krijgen. Na twee jaar zelf dokteren, ging het niet meer. We waren alledrie weleens ziek, huismiddeltjes waren soms ontoereikend en wachten tot een vervangdienst zou mij indertijd zeker de zoveelste longontsteking hebben opgeleverd. Ik had al twee jaar lang om de paar maanden bronchitis. Omdat ik niet naar jou mocht en onmogelijk naar de ander kon stappen die me tot in de grond van zijn hart haat, moest ik altijd wachten tot een heel ander iemand dan dienst had. Soms duurde dat te lang en had ik inmiddels een longontsteking tegen de tijd dat ik eindelijk een arts kon bezoeken. Dat gedoe heeft mijn weerstand indertijd meer en meer gebroken natuurlijk. Nog steeds ondervind ik de nasleep ervan in mijn huidige lichamelijke gesteldheid.
De situatie is bizar en komt op ons bedreigend over. We maken ons zorgen om jouw welzijn, houden van je, maar moeten onszelf ook beschermen tegen de Haat die als een raket over de wereld lijkt te razen met zoals het lijkt blijkbaar maar 1 doel:….eh…precies…….en dus hebben wij afweerraketten. Zo gaat dat, hè.
Nee. Dat we niet mogen praten met jou op basis van gelijkwaardigheid en wederzijds respect, is niet goed. Voor niemand niet.
Je moet weten dat ik het allemaal verschrikkelijk vind. Ik zou geen woord hebben geschreven, als we……maar ach, wat schrijf ik nou…..je weet best wat er aan de hand is en ook wel dat niemand ons een brevet van onvermogen op kan plakken zonder op een dag daarvoor op de blaren te moeten zitten of excuus aan te bieden.
Ik ben geen “claimende aandachtvragend etterbak die last heeft van een gestoorde perceptie en in een door zichzelf gecreëerd klein wereldje leeft”. Ik ben ook niet “vies”. Ik heb een goed huwelijk, ben gek met mijn familie en vrienden en ben tegelijkertijd ook stapelgek met de mens die ik in jou zag( en nog steeds zie…soms). Die gevoelens zijn allemaal even oprecht en het is onrecht aan mijn gevoelens en mijn persoonlijkheid wanneer ze in een verkeerd hokje geplaatst worden door degene die mij op alle mogelijke manieren in een slecht daglicht wil zetten.
“Vet?” Ja, ik ben te dik, maar het woordje “vet”was onfatsoenlijk en beledigend. Ik heb ze allemaal op een rij. “Gek?” Nee, tuurlijk niet…gek met jou?…ja, tuurlijk wel….gek met mijn kind?…stapel hoor…en mijn echtgenoot?….dat hij door mijn keuring kwam zegt toch genoeg?…ik heb een toffe vent die me accepteert zoals ik ben, inclusief mijn mijn vrienden en ook de bijzondere onvoorwaardelijke diepe vriendschap tussen jou en mij…en zo hoort het ook!
Ik ben niet naïef…nooit geweest…Ik ben klein van stuk. Dat is wat er klein is aan mij. Als iemand op uiterlijkheden gericht is en oppervlakkig door het leven gaat, zal die persoon mij wel klein in alles vinden. Er zijn mensen die denken dat iemand van 1 meter 50 ook maar verstand heeft voor 1 meter 50. Hi, mis hebben ze het. Simpele lui, vind je ook niet?!
PS
Alles wat ik heb gedaan, was bedoeld te zijn in het belang van jou, jouw liefs, mijzelf en mijn liefs. Soms pakt iets verkeerd uit. Vooral wanneer iemand eist dat iets van mij verkeerd uitpakt. Weet dat ik mijn uiterste best doe voor jou. Iedere dag opnieuw. Dat zal ik blijven doen.
Sorry voor de fouten die ik heb gemaakt en sorry alvast voor de fouten die ik vast nog ga maken. Ik geef jou namelijk niet op. Ik geef mezelf ook niet op.
Voor alle duidelijkheid: “Ik ben ten allen tijde in voor een gesprek met jou, echter alleen voor een gesprek op basis van gelijkwaardigheid en wederzijds respect. Ik laat je gaan als je me hier zelf zegt dat zo te willen. Dat zal mij niet weerhouden van acties om mijzelf, mijn gezin, jou en al je liefs te beschermen op mijn geheel eigen wijze…..zolang dat in mijn ogen nodig is.
Nee, ik ben niet over 1 nacht ijs gegaan…ik ben de woede voorbij gegaan, eis respect en sta op gerechtigheid!
Ik geen geduld? Kom nou!!!
Je bent bij ons altijd welkom, whatever happens……
….liefs….niks zieks aan…gewoon liefs….
23 november 2004
Inmiddels zijn er weer enkele jaren voorbijgegaan. De situatie heeft zich niet ten positieve gekeerd. De maan, mijn kameraadje, gaat nog steeds gebukt onder het getiranniseer van een bizarre machtstructuur. Onze visie is al die jaren meer dan nadrukkelijk overeind gebleven. Ik hoop nog steeds dat de maan uit die hel zal stappen. Mijn deur is open voor mijn kameraadje in de knel. Ik heb met het doen van mijn verhaal bij veel mensen de wil om er iets aan/mee te doen gestimuleerd. Ik ben er zelf nog voor mijn kameraadje….maar of het voldoende is zal nog moeten blijken. Ondertussen studeer ik na enkele jaren psychologie en zelfstudie exitcounseling, multidisciplinaire counseling. Dat doe ik om steeds beter aan de vraag te kunnen voldoen in mijn praktijk:
Counseling en Consultancy Praktijk: Creative Counseling.
Soms ben ik nog heel erg moe van en in de situatie waarin ik persoonlijk te doen heb met mijn kameraadje en te maken heb met de nare activiteiten van de macht. Maar ik functioneer in al mijn rollen in het leven prima. Ook in de privé-omstandigheden zijn er geen functioneringsproblemen…..ondanks het feit dat we dagelijks hier allemaal om moeten gaan met de druk die er van de situatie uit gaat. Gelukkig is de macht van de machtstructuur tanende en hebben wij veel steun en begrip inmiddels ontvangen. Dat helpt. Mijn dossier? Ik heb de opdracht gegeven deze op te schonen. Dat leek me, na lang beraad, het beste.
21 maart 2007
Ik dank iedereen wel hartelijk voor de aandacht en erkenning. Nog gelukkiger zou ik zijn wanneer men niet zo zwijgzaam zou blijven toekijken.
Sjoukje Drenth Bruintjes.
[box style=’contact’ title=’Voor meer informatie’] Counseling en Consultancy Praktijk Sjoukje Drenth Bruintjes / Creative Counseling
E-mail: [email protected]
Tel: 06-55168867
Internet:
www.counselingpraktijk.nl
[/box]