Te ver gegaan

Als je tever weg bent gegaan…

Ieder jaar sinds voor ons de ellende begon, verliezen we je in de zomervakantie. Het lijkt erop dat in die periode iets met je gebeurt, waardoor je ons zoals we zijn werkelijk lijkt te zijn vergeten.

Het is wel waar dat je het hele jaar ver weg bent, maar meestal is er wel iets waaraan we dan merken dat je nog wel weet wie we zijn. Nee, het is niet zo dat je in de zomer onze namen lijkt te hebben vergeten. Je lijkt te zijn vergeten wat er werkelijk is voorgevallen. Je lijkt dan niet meer te weten dat we al die jaren iedere dag voor jou aanwezig zijn geweest….en dat we ons best doen voor jou en je liefs. Je lijkt je slechts de verhalen uit de “denkbox”(=denkwereld, begrensd door denken stoppende vooroordelen en zinnen vol onjuistheden, die voor de nare wereld waarin jij al zolang leeft, voor waar door moeten gaan. Een gevangenis met open deuren, begrensd door de onzichtbare tralies van taal-en perceptie-manipulatie) te herinneren. Gezien onze perceptie, leek het ons niet vreemd om de verklaring voor dit verschijnsel te zoeken in “de dingen die met mensen in gesloten groepsstructuren waarin onethische manipulatie wordt gebruikt`, gebeuren. In zo´n vakantieperiode zijn de invloeden van kritische buitenstaanders die jouw vrienden zijn minder en dus is het misschien zo, dat de onethische beinvloedingstactieken zoveel vrij spel hebben dat je `denken` erdoor te grazen wordt genomen.

Maar je hart moet er nog zijn. En ik-wij zit-zitten in je hart….toch? Tot nu toe was dat tenminste wel zo.

Mocht je echter zover weg zijn, dat je onze vriendschap en alles wat we om je hebben gedaan en gelaten bent vergeten, dan zullen wij jou niet terug kunnen vinden. Ook volgens mijn collega-deskundigen over de hele wereld op dit terrein, kan het hart niet echt veranderen. We zullen zien of je nog weer op het idee komt dat we er voor je zijn gebleven, al die jaren.

Mijn boekje “Een knuffel voor jou” heb ik gegeven (niet persoonlijk, want dat mocht toen al niet van de machtsstructuur waaronder jij gebukt gaat)  en deels geschreven aan de mens die ik destijds in jou kende. De mens die ik nu in jou ontmoet, kan de woorden in mijn boekje niet op juiste waarde schatten. Aan die persoon heb ik heus mijn boekje niet gegeven…en al helemaal niet geschreven. Mijn “knuffel voor jou” hoort niet thuis bij mensen die mijn post niet willen lezen, mijn woorden niet willen horen, mij als mens niet willen zien en mijn aardig bedoelde en beter vaarwater zoekende brieven ongeopend terugsturen.

Maan, je gaat al heel lang te ver mee met de acties beneden alle peil tegen mij in opdracht van de `macht`waaronder jij gebukt gaat. De verantwoording voor die acties tegen mij heeft de macht gelegd in een onjuiste karikatuur van mijn persoonlijkheid en een verkeerde voorstelling van mijn motivaties voor handelen. De macht zet mensen op het verkeerde been met klinkklare onzin en leugens aan de lopende band. Aan mijn gedrag worden onjuiste motivaties gekoppeld Mensen binnen de machtsstructuur van deze macht, worden zodanig beinvloed dat ze niet op het idee (durven) komen om eens contact met mij te zoeken. Jullie mogen niet onbevooroordeeld naar mij kijken en luisteren, omdat ik  bij machte ben de onzin van de verhalen van de macht aan te tonen. En dat laatste zal betekenen dat het rijk van de machtstructuur als een plumpudding ineen zal storten. Daarmee zal boven water komen wat al zoveel jaren een verborgen bestaan heeft geleid. In het belang van de mensen en mensjes die slachtoffer zijn en in het belang van alle mensen die in hun onwetendheid hiervan hun ziel en zaligheid op deze verkeerde plek hebben neergelegd, vind ik dat ik kaarsrecht moet blijven staan tegenover de macht.

Nu denk je misschien weer even slechts in termen van de denkbox over mij. Een denkbox vol vooroordelen. Een denkbox waarin alles wat ik doe,zeg,laat en zwijg, gekoppeld is aan een uiterst negatieve uitleg ervan. In die denkbox kan ik niets goed doen. Het is te hopen dat jij je hart zal laten spreken en weer open kunt staan voor hetgeen ik je zeg en voor wat je eigenlijk wel weet. Denk er in ieder geval eens zonder begrenzingen van de denkbox over. Kom terug uit die denkbox en vorm vooral je eigen mening. Mensen zo beneden alle peil behandelen als ook jij af en toe doet, past niet bij de maan die ik ken. Ben je wel wakker, maar zit je “in de klem”, maak me dat dan op de een of andere manier duidelijk. Hoor je me nog?

Ik hoop dat je gaat beseffen wat er nu gaande is. Misschien ben jij het eventjes vergeten….maar dit is zoals het begon en waar mijn boekje mee begint:

[quote align=’left’]

Vriendschapsgevoel

Ik zag je staan

Zomaar op een dag

Een glimlach

Hier en daar een traan

 

Een beetje bang

Te weinig te doen

Gaf ik een zoen

Zomaar op je wang

 

’t schrijvertje

 

 

Meer lezen, horen en zien?:

Schrijvertje/ Sjoukje Drenth-Bruintjes

 

Op 19 februari 2013   /   Sektarisch gedonder in de zorg