De wanhoop
Sommige mensen tuinen er dus in. Ze raken verstrikt in het web van “destructieve controletechnieken” in een sterk hierarchische structuur van een groep waarin de leiding uitmaakt “wanneer je lacht en wanneer je huilt”.
Andere mensen daarentegen zijn soms minder ontvankelijk voor het “zelf-denken-beperkende” pakket aan woorden en zinnen. Wanneer zulke mensen iemand die hen dierbaar is verliezen aan zo’n verderfelijke groep, zijn ze het haasje:
Mensen die niet naar de pijpen van een manipulator of manipuatief systeem dansen zullen merken, dat ze beetje bij beetje meer en meer contactmogelijkheden met hun dierbare(n) verliezen. Dat kan ongeveer zo gaan:
Geleidelijk verlies van contact
- Eerst verdwijnen de wederzijdse bezoekmogelijkheden. De kopjes koffie, de gezellige glaasjes wijn zijn dan verleden tijd.
- Dan wordt het de kritisch denker/non-conformist/outcast verboden om de dierbare in de knel te bellen…en de outcast bellen gebeurt dus niet.
- Belt de outcast tegen de zin van de macht wel, dan krijgt hij/zij vooral beledigende scheldkannonnades naar zijn/haar hoofd.
- Vervolgens mogen de “niet onder de duim van de macht te krijgen vrije vogels” het kameraadje op straat niet meer aanspreken.
- “Cipiers” zorgen ervoor dat het ook werkelijk niet gebeurt.
- Zijn die cipiers er niet, dan hoeft de buitenstaander vooral niet op een normaal “hallo” rekenen. Beledigingen en negeeracties vormen de straf voor elk normaal “hallo”, die de outcast doet.
- Uiteindelijk zullen de outcasts ervaren, dat het eens zo lieve kameraadje ze niet meer aankijkt en geen woord met ze wisselt. Dat is erg naar, maar dat is dan de uiteindelijke realiteit.
Denk je eens in dat jij de outcast bent. Stel je dan eens voor hoe het je zal vergaan, hoe de mensen uit het gesloten systeem met jou als outcast om zullen gaan:
De gevolgen voor de outcast die zich non-conformistische en vooral onafhankelijk blijft opstellen tegenover de manipulatieve macht: Perceptiemanipulatie
- Karaktermoord: Al het gedrag van jou als zijnde de buitenstaander, wordt herleid tot het “persoonlijkheidsmodel” waarin de leider van de groep jou heeft geplaatst…en geloof me, zo’n model is er niet om al je goede eigenschappen op een rij te zetten. Integendeel. Ze laten niets van je identiteit heel en zetten al je karaktereigenschappen in een negatief daglicht. Alle groepsleden moeten het eens zijn met het voorgeschotelde persoonlijkheidsmodel van de outcast door de leiding van de groep. Ze mogen wel hun twijfels uiten in de groep, maar ook dan is het de leider die bepaalt of die twijfels aan het groepsstandpunt terecht zijn. “Regel 1: De leider heeft gelijk”; “Regel 2: Wanneer de leider geen gelijk heeft treedt regel 1 in werking”. Er is sprake van karaktermoord!
- Taalmanipulatie: Heb je desondanks nog steeds invloed op zo’n groepslid, maak dan je borst maar nat. In sommige ongezonde groepsstructuren wordt dan gepoogd om de outcast weg te treiteren door begrippen zoals “vriendschap”en “liefde” in negatieve zin uit te leggen. Soms zetten ze voor die betekenisvolle woorden het woordje “ziek”. Als je dan nog niet uit de belevingswereld van je dierbare in de groep bent verdwenen en jij niet uit jezelf vertrekt, word jij als “onwillige gestoorde etterbak” gezien. Je wordt bejegend als ware je melaats.
- Isolatie: Wanneer je dan als teleurgestelde verdrietige en vooral ook verbaasde outcast wilt praten over alle onterechte ellende die over je hoofd is uitgestrooid, lijken alle groepsleden plots doof voor alles wat je zegt. Te pas en te onpas reageren ze op je verzoek om een gesprek met steeds weer dezelfde “computergestuurd lijkende” opmerkingen. Alle gangbare communicatiemiddelen zijn geblokkeerd.
- Het komt voor dat zulke groepen gebruik kunnen maken van de machtspositie van mensen die een beroep met een zekere status bekleden. Dat is voor de outcast erg vervelend en betekent vaak een underdog-positie tegenover de grote nare macht. Soms sta je welhaast machteloos. Met een perfect lijkende presentatie naar het grote publiek leiden zulke groepen m.b.v. de macht van sommige vormen van status, veel mensen om de tuin. Soms kun je vanwege hun machtspositie het stempel: “ontoerekenigsvatbaar” opgedrukt krijgen. Dat betekent vaak dat je iedere dag 10 stappen moet zetten waar de tegenpartij 2 stappen nodig heeft om serieus te worden genomen.
- Tot slot is het ook nog mogelijk dat je op allerlei andere manieren bedreigd en onder druk gezet wordt.
Perceptiemanipulatie is volgens mijn inzichten hier het centrale begrip waarmee de lading van wat er gebeurt wel grotendeels gedekt is.
Lieve outcast, laat je niet kisten!!!!!
Laat je niet gek maken. Blijf nadrukkelijk jezelf en doe waar je goed in bent. Beetje bij beetje wordt ’t ieder weldenkend mens duidelijk dat het beeld dat door degenen in de machtspositie van je geschetst wordt, niet klopt. Groepsleden en dus ook de dierbare in die groep, zullen wel de laatsten zijn die jou weer zien zoals je bent…. Het mensje dat je dierbaar is, kan alle ratio en identiteit verliezen. Waarschijnlijk ook alle realiteitszin. Vriendschap/liefde die zich in het hart hebben genesteld blijven echter onaantastbaar. Op een dag zal zo’n mensje beseffen dat jij een kamaraadje bent. Je kameraadje in de viskom, zal zich uiteindelijk realiseren, dat jij niet degene bent die het verdiend om zo verschrikkelijk beneden de gordel bejegend te worden.
Het is ook mogelijk dat vriend in de knel nog vele jaren in die knel blijft zitten, ook al weet hij/zij wel dat er allemaal niets van klopt. Vaak zijn er dan kinderen in het spel. Om de kinderen te kunnen blijven zien, blijft deze groep slachtoffers van destructieve machtsstructuren in de knel zitten en laten ze hun vriend buiten de knel vallen als een baksteen. Alhoewel deze attitude wellicht te begrijpen is, is de weg juist voor die kinderen een doodlopende weg: de kinderen kennen dan niet het voorbeeld van een ouder die de onderdrukking niet pikt, een ouder die aangeeft dat er niets van klopt. Het leidt er dan soms toe dat die kinderen niet beter weten en vast zitten in een wereld waarin alle ethiek, alle menswaardigheid en empathie zijn verkocht aan macht en geld. Die kinderen leren de outcast zien door de bril van de macht. Tocht is mijn devies: verlies ook dan de hoop op betere tijden niet.
De mensen die, om wat voor reden ook, ietwat in de invloedssfeer van de groep zitten, maar er niet in vast zitten, zullen al veel sneller het verschil waarnemen tussen wat er over je gezegd wordt en wat ze van jou zelf horen en zien. Wat ze zelf ervaren klopt dan niet met wat er door kwaadwillende sujets over je gezegd wordt. Eerst zullen ze zich in een fase van verbazing bevinden. Misschien stoppen ze de discrepantie eerst weer weg. Dan komt er een fase, waarin ze niet echt meer alles kunnen verstoppen. Echter, ze zullen niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk eerst “hun “eigen” ogen niet geloven”. Uiteindelijk wint de waarheid het toch van de leugen en win jij als outcast een stukje terrein terug.
Geduld en volharding zijn onontbeerlijk in deze op een psychologische oorlog lijkende situatie. Bedreigingen en beledigingen maken het nodig dat je een welhaast onmenselijk groot incasseringsvermogen moet bezitten, wil je het volhouden tegenover het getreiter.
Regelmatig pauzeren is in zo’n situatie geen overbodige luxe. Doe je dat niet, dan ga je onherroepelijk aan die ellende en pesterijen kapot.
Wil je preciezer weten wat je er wel aan kan doen, lees dan vooral het volgende hoofdstuk.
