Een voorbeeld van de impact van sektarisch gedonder in de zorg

Er is geen afstand of tijd, die mijn vriendschap voor jou een haar kan krenken

Sektarisch gedonder in de gezondheidszorg

Het verweer van een outcast tegenover de intimidaties van een macht binnen een gesloten groepsstructuur. Een groepsstructuur waarin destructieve controletechnieken gebruikt lijken te worden om mensen tegen hun wil te laten handelen en vast te houden binnen de grenzen van die groep.

Wachtkamers leegmaken

Van patient tot aandachtvrager

Drukbezette artsen wijzen vaak naar de patiënt als veroorzaker van hun stress. Het gebeurt dat deze dokters het begrip “patiënt” veranderen in “aandachtvrager?” De mondige patiënt is dan dus een claimende aandachtvrager en het te woord staan van patiënten met gezondheidsklachten verandert in de optiek van deze artsen dan in het leeg maken van wachtkamers.

Alhoewel een wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat vooral mensen op het platteland overwegend te weinig en te laat een beroep doen op een arts, heerst onder een deel van de medische wereld de opvatting dat mensen te snel naar de dokter lopen. Deze misvatting beïnvloedt volgens mij op onjuiste wijze de aanpak van de problemen in de gezondheidszorg. De patiënt is ten onrechte de zondebok.

Volgens mij zou er  bijvoorbeeld in de opleiding, maar ook bij de permanente educatie van artsen, meer aandacht moeten zijn voor de wijze waarop arts-patiëntrelaties op basis van respect, beter kunnen worden ingevuld in een wereld waarin iedereen mondiger is geworden en meer kennis bezit. Meer gelijkwaardigheid is daarbij volgens mij de hoofdzaak. Immers, dat patiënt en arts als mens gelijkwaardig zijn is een feit. Het lijkt mij niet zo te zijn dat de patiënt de veroorzaker is van de tijdsdruk in de gezondheidszorg. Wel hebben mensen, dus ook patiënten, zich door beter onderwijs meer ontwikkeld, de techniek heeft zich ontwikkeld met alle gevolgen van dien (positieve en negatieve), maar niet alle processen, structuren en omgangsvormen in de gezondheidszorg zijn al goed aangepast naar aanleiding van deze veranderingen.

In ieder geval ben ik ervan overtuigd dat de patiënt niet de lasten verdient van de stress van de arts. Volgens mij is het zeker wel zo, dat dokters te zwaar belast worden en patiënten wel eens te veel verwachten van de arts. Een arts is geen god. En een patiënt geen onderontwikkelde claimende aandachtvrager. We zijn allemaal mensen in een enorm sterk veranderde wereld. Toch?

Outcast van eerstelijns gezondheidszorg

De drive om dit stuk te schrijven spruit voort uit een nare persoonlijke ervaring. Het is niet eenvoudig om het geheel der gebeurtenissen samenvattend onder woorden te brengen, omdat het om een complex gebeuren gaat. De mensen die mij negatief zijn gaan bejegenen met alle gevolgen van dien, hebben het mij en wat bij me hoort heel erg moeilijk gemaakt. Maar simpelweg boos reageren kon ik niet. De mensen die ik bedoel waren/zijn/blijven me n.l. dierbaar. En dus speelden er veel verschillende emoties: machteloosheid, teleurstelling, verdriet….maar lees hieronder gerust in het kort de kern van mijn beleving van die nare tijd:

Geleidelijk veranderden vriendelijkheden in hatelijkheden. Geleidelijk werden reguliere communicatiekanalen meer en meer gefrustreerd. Verwonderd vroeg ik me af wat er aan de hand was. Antwoorden kreeg ik niet. Wel merkte ik hoe mijn persoonlijkheid, mijn motivatie voor mijn gedrag e.d. op de kop werden gezet. Ze bleken een negatieve betekenis te hebben gekregen. De positieve gedachtengang over mijn persoon was 180 graden gedraaid helaas. Ik kon in de ogen van de mensen voor wie ik door het vuur zou gaan niets meer goed doen, laat staan iets goed zeggen. Ook mijn uiterlijk werd plotseling onderwerp van intense beledigingen en mijn familie, echtgenoot en vrienden zouden niet deugen….

Ik was er jarenlang emotioneel kapot van, probeerde te zoeken naar oplossingen..ervan uitgaand dat misverstanden met een goed gesprek uit de weg te ruimen zijn of dat er met een gesprek meer duidelijkheid zou kunnen komen over de ommezwaai in hun attitude richting mij en hun denken over de wereld. Maar die insteek bleek niet te werken.

Mijn pogingen om te komen te een betere atmosfeer werden uitgelegd als claimend aandachtvragen, ziek….en ik was allesbehalve ziek. Ik was wel intens verdrietig, teleurgesteld en soms ook boos over de wijze waarop ik werd bejegend.

Begrijpen was wat ik wilde. Die veranderde attitude had een enorme impact op mijn leven. Door de dubbele rol die ze vervulden in mijn leven(vriendschappelijk en professioneel) werd het allemaal extra zwaar te verdragen. Gevoelens als teleurstelling en verdriet kwamen voort uit de vriendschappelijke geschiedenis. Machteloosheid, angst en ook boosheid ontstonden omdat er vanuit de professionele relatie een zekere afhankelijkheid was. Ik kwam door die afhankelijkhied onder druk te staan. Een druk die voor mij veel te groot was en voor ieder mens veel te groot zou zijn:

Uit de veranderde attitude o.a. jegens mijn persoon en al mijn eigenschappen, een veranderde blik op mij, volgde ook een veranderd beeld van mij in hun beroepsrol t.o.v. mij….met alle nare gevolgen van dien. De situatie sleepte zich vele jaren voort.

De ervaringen met het fenomeen achter de ontstane situatie ( zoals ik deze heb beleefd en door niemand ontkend) hebben me ertoe gebracht om iets te gaan doen voor slachtoffers van destructieve controletechnieken.

Counseling en Consultancy Praktijk Sjoukje Drenth Bruintjes

Het omzetten van negatieve ervaringen in een positieve activiteit, heeft mij sterk gemaakt. Ik heb inmiddels een zelfstandige praktijk: Counseling en Consultancy Praktijk Sjoukje Drenth Bruintjes / Creative Counseling, waarin ook plaats is voor gespecialiseerde hulpverlening: exitcounseling, aan slachtoffers van destructieve controletechieken. Dat kunnen slachtoffers zijn van destructieve sekten, maar ook slachtoffers van loverboys en andere situaties waarin destructieve controletechnieken een negatieve rol spelen hebben baat bij de hulp d.m.v. exitcounseling.

In binnen en buitenland geef ik lezingen, colleges, workshops over dit fenomeen. Die geef ik aan professionals in de gezondheidszorg zoals psychologen, psychiaters, gedragswetenschappers en counselors. Ook geef ik preventielessen in het onderwijs aan scholieren. Andere belangstellenden zijn studenten, docenten, politie organisaties, ouders van scholieren en last but not least: de slachtoffers zelf en hun sociale omgeving zoals ouders, vrienden en familie. Voor mer informatie over lezingen e.d. zie: Lezingen van Sjoukje Drenth Bruintjes.

En toch…

Ook nu nog voel ik iedere dag het verdriet over het feit dat ik niets heb kunnen ondernemen tegen dat fenomeen van destructieve controletechnieken, toen het de mensen die mij dierbaar waren/zijn te grazen nam en daarmee mij in een moeilijke positie bracht. Dat ik er niet in ben geslaagd om de mensen die me zo dierbaar waren/zijn te bereiken, raakt mij tot diep in mijn ziel. De ontstane situatie en alle ellende die het voort heeft gebracht, verwijt ik de machtsstructuur die in functioneren als 2 druppels water op het functioneren van een destructieve sekte lijkt. Ik blijf hopen dat het toch ooit weer anders en beter wordt. Natuurlijk troost ik me bij de gedachte dat ik vanaf het moment dat ik als exitcounselor met alle benodigde kennis van exitcounseling aan de slag ben gegaan, ik inmiddels veel mensen wel uit de ban van een destructieve sektes en loverboys heb gehaald. Maar toch….vaak denk ik: Had ik die kennis maar gehad, toen mijn vrienden, die tegelijkertijd mijn huisartsen waren, in zo´n vreemde trechter van destructieve controletechnieken waren beland.

According to my perception,

Sjoukje Drenth-Bruintjes

Ontsokkeling van macht in de gezondheidszorg

Wat ik met dit verslag van mijn belevenissen binnen het kader van deze pagina ook wil zeggen, is dat ik erg ben geschrokken van de enorme macht die artsen kunnen bezitten. Wanneer ze die macht in het belang van een zo goed mogelijke gezondheidszorg inzetten, is er niets aan de hand. Wanneer er een probleem ontstaat waardoor een arts zich niet aan de professionele integriteit houdt en de statusmacht van het beroep tegen iemand in gaat zetten, ontstaan en misstanden… Dat het als patiënte en dus underdog moeilijk is om binnen de beroepsgroep van artsen gehoor en daadwerkelijke steun te krijgen is een bekend probleem. Dat een kwaadaardig fenomeen als hersenspoelen artsen zodanig kan beïnvloeden dat uiteindelijk met behulp van de status van het beroep en de medewerking van de starre structuur van het netwerk van artsen (elkaar de hand boven het hoofd houden) bijna zonder tegenspartelen mensen in de monddoodhoek van de samenleving kunnen worden gedrukt….ja.. dat gaat gewoon te ver. Ik heb mijn bescherming via andere wegen moeten vinden. De patiënt kan door die wereld in een vrijwel onmogelijke hoek worden gedrukt. De macht waarover artsen kunnen beschikken kan dus uiterst gevaarlijk zijn…. Dat moet anders, vind ik..

Tot zover mijn bijdrage aan een discussie over “de problemen in de gezondheidszorg en de noodzaak van het ontsokkelen van de arts”.

Voor meer informatie kunt u naar de volgende websites linken:

Op 4 februari 2012   /   Controletechnieken in de samenleving?