De waarheid is soms zotter dan de zotste leugen

Een bizarre frustratie van contact in een vriendschap

Lieve Maan,

Het zou fantastisch zijn om na 16 jaar stelselmatig onterecht onheus bejegend te zijn in opdracht van die nare wereld waarin je vastzit, eindelijk weer eens je glimlachje in alle openheid te ontmoeten.

Ik vind de wereld die na 16 jaar nog steeds wil dat jij me zonder reden kwetst natuurlijk geen mooi wereldje. Ik zie hoe geforceerd ze om je heen vliegen om te voorkomen dat je een stap buiten de grenzen van die wereld doet. Bizar.

De maan die ik ken zou een keer hardop zeggen: “Zo kan het niet langer”..en die zou dan daarnaar handelen. Niemand die haar dan tegen zou kunnen houden…En dan..Zeker weten dat de maan die ik ken ook mij en mijn gezin dan opzoekt.

Maar die maan…die maan kan ik alsmaar niet vinden en dat doet me zo ontzettend veel verdriet.

We missen je en hopen je weer te zien….en hopen ook dat het niet meer zolang duurt allemaal. Ongeduldig kan je ons toch na 16 jaar incasseren niet noemen…toch?

Liefs,

Schrijvertje en co.

Verjaardag

Ik roeide in mijn bootje

tegen de stroom in

naar de overkant

omdat de brug open was

 

Ik vervoerde je cadeautje

stootte mijn kin

viel over de bootrand

in het water, zonder jas

 

Koud en kleddernat

sjokte ik met cadeautje

naar de voordeur

met de brievenbus

 

Toen ik de maten mat

legde ik haast het loodje

’t cadeautje paste er niet “deur”

zelfs niet na wat geklus

 

En zo bleek niet het water

maar de brievenbus het obstakel

Is nu het cadeau te groot

of de brievenbus te klein?

 

vele minuten, uren later

landde ’t cadeautje met een takel

in mijn eigen kleine boot

omdat het niet van jou mocht zijn

 

ik wilde je feliciteren

wilde je een kusje geven

op die aardige lachrimpel

die er gisteren nog was

 

maar na lang proberen

heeft mijn bootje het begeven

Vandaag was het niet simpel

en morgen….dat is morgen pas!

 

’t Schrijvertje / Sjoukje Drenth Bruintjes

(uit: “Een knuffel voor jou” van ‘t Schrijvertje) Roots©